Na een vrolijke dronken dollemansrit op onze fietsen komen we aan bij het flatgebouw. ‘Ik ruim de zooi even op’, zeg ik, vooruit de trappen opstormend. Ik open mijn voordeur en kijk enigszins gejaagd om mij heen.
Is dit nu mijn huis waarin ik haar ontvang? Is dit toonbaar? Moet ik nog….
Dan hoor ik haar voetstappen en zacht gelach al.
Een beetje bizar is het wel. Zo kortgeleden ontmoetten we elkaar en vandaag ben jij al hier.
Jou voor de eerste keer in het echt zien, bracht heel wat in mij teweeg. Trillende handen, mijn zicht bibberde, versnelde hartslag, een blos vloog naar mijn wangen.
Gisteren voelde ik dat voor het eerst, puur.
Vandaag weer, maar nu vermengd met opgewonden verwachting.
Ik schud mijzelf los, een poging om wat te kalmeren.
‘Wat een leuk appartement’, zeg je als je de drempel over stapt. Ik groei een beetje en zelfverzekerd leid ik je rond.
‘Dus dit is de master bedroom’, grap je ondeugend als we in de slaapkamer staan. ‘Klopt’, zeg ik. Ik ben wat nerveus merk ik op, maar toch ook ontspannen. Dit komt wel goed. We liggen elkaar, zo veel is duidelijk.
We liggen elkaar, zo veel wordt duidelijk. Heel natuurlijk naakt. Op, naast en in elkaar. De drank geeft moed, net genoeg om ons te laten meevoeren op relaxte lust die past bij een eerste intiem moment.
We strelen en voelen. Langzaam, snel, praten, lachen, rust. Dit is geen seks. Dit is beminnen. Het is het begin van een sterke band, al beseffen we dat nog niet.
Ik streel je haar, langzaam wordt het stiller. Voordat ik mijn ogen sluit, merk ik glimlachend op dat je, in al je naakt, pardoes bovenop mij in een diepe slaap bent gevallen.
Ik vind het best, ik vind alles best.
Gelukkig zak ook ik weg.
