Heelheid

Ik ben een tijdje afwezig geweest, met reden. Halverwege januari 2023 onderging ik een operatieve ingreep. Dit is gelukkig allemaal goed gegaan, maar… herstellen en helen kost tijd en veel energie. Dat proces heb ik onderschat. Het was mijn eerste operatie ooit, ik wist eigenlijk ook niet wat mij te wachten stond, dus heb ik er alle tijd en ruimte voor genomen. Nu, negenenhalve week later, voel ik weer genoeg ruimte om verder te gaan met schrijven.

Eén van mijn overdenkingen uit de eerste weken na mijn operatie:

“Opnieuw van mijn lichaam leren houden dat nu beschadigd en tegelijkertijd heel is. En hoe kan onbeschadigd zijn zo niet-heel voelen en niet mijzelf? Waar zit dat zelf en dat gevoel van heelheid? Wat is het lichaam, deze samenstelling van botten, spieren, vloeistoffen en andere materialen? Ik realiseer me nu ook dat ik mijn lichaam in alle voorgaande tijd uitgeput heb en het voor lief heb genomen. Tegelijkertijd is dat wellicht ook het enige wat ik kon doen om gewoon te leven zonder te veel zelf opgelegde restricties. 

Maar nu ik hier lig en voel dat die restricties er echt zijn, mij opgelegd door een keuze die ik zelf gemaakt heb, weet ik eindelijk dat mijn lichaam en mijn geest één kunnen zijn. Zonder mijn lichaam geen geest, zonder mijn geest geen lichaam. Compleet volmaakte (niet-)heelheid van deze delen die ik nooit eerder zo heb morgen ervaren. Is dit wat ze bedoelen met non-dualiteit? Is het heelhuids? Of onderbroken heelheid? Mijn littekens zijn ‘op’ en ‘in’ mij en steeds een beetje meer ‘mij’.” 
(Bay Hagebeek, februari 2023)