Kerstbomen, praktisch boeddhisme & intenties voor 2023

Kerstbomen

In deze eerste week van 2023 kwam ik tijdens een fietstochtje een enorme stapel kerstbomen tegen. Het raakte mij om de bomen op een hoop te zien liggen, wachtend op hun lot: de versnipperaar. Mooie grote bomen, die er jarenlang over hebben gedaan om zo groot te worden. Afgedankt na slechts een maandje in huizen te hebben gestaan. Wat hopelijk voor die bomen nu beter te verteren was dan voorheen, aangezien eind 2022 in veel huizen de centrale verwarming niet zal hebben aangestaan waardoor de kluit ook niet bijvoorbaat kon uitdrogen. Al zijn er weinig kluiten te zien op de foto…

Ik steun dus van harte de initiatieven die eind 2022 opdoken waarin gepleit werd voor het duurzaam gebruik van kerstbomen: koop er eens eentje met kluit en lever hem na de kerst weer in. Of ‘huur’ er eentje in een pot en breng deze na gebruik weer terug. We hebben alle bomen nodig op deze aarde!

Interview in NRC

Persoonlijk had ik een interessante afsluiting van 2022. Ik werd geïnterviewd door Gijsbert van Es, journalist van het NRC voor de rubriek ‘Als je het mij vraagt’ waarin hij naar mijn (boeddhistische geïnspireerde) mening vroeg over de periode van kerst en oud en nieuw. In deze rubriek komen mensen aan het woord die spreken vanuit zichzelf en dus niet vanuit een organiatie waaraan ze verbonden zijn. Dat sprak mij wel aan. Ik ben aan talloze organisaties verbonden, maar de oplettende lezer weet dat één van mijn doelen van het blogjaar Less than 52 was om mij juist als persoon meer te laten horen.
Via de foto hieronder kun je het artikel lezen, aangezien de link naar het artikel op de NRC website niet meer (gratis) werkt.

In het artikel staat dat ik het boeddhisme niet als religie ervaar maar als een leefstijl. Daar gaven wat bekenden van mij wat commentaar op en dat verwachtte ik ook. Deze uitspraak deed ik in het interview wat genuanceerder, maar Gijsbert heeft er voor gekozen om zoveel mogelijk kanten van mij te belichten om te laten zien waarom het boeddhisme voor mij belangrijk is. En dat vind ik heel goed gelukt, in slechts zeshonderd woorden.

Praktisch boeddhisme

Ik ervaar boeddhisme merendeels als leefstijl, puur omdat het alleen maar werkt als je er echt mee leeft. Het heeft weinig zin om boeddhistische boeken door te nemen en dan te verwachten dat je meer rust krijgt in je hoofd, meer compassie voor jezelf ervaart of ineens met meer aandacht door het leven kunt gaan. Wil je deze dingen bereiken, dan zul je moeten oefenen, oefenen, oefenen.
Dat ‘oefenen’ predik ik overigens bijna dagelijks tegen mijn kinderen bij het kleuren, klimmen, de trap op en af gaan en zelf boterhammen smeren om ze proberen wat geduld bij te brengen.

‘Ga je mediteren, papa?’ vraagt mijn oudste op donderdagavond als ik haar instop en zeg dat ik nog moet werken (een versimpelde omschrijving voor de zengroep die ik ga begeleiden).

‘Dat klopt, ik ben pas weer terug als jij allang slaapt.’

‘Ben je dan in het donker buiten?’ ze kijkt me met grote ogen aan.

‘Vind je dat spannend? Weet je nog wat mediteren is?”

Al knikkend gaat ze met gekruiste benen op haar bed zitten, doet haar handen in haar schoot, haar ogen dicht, ademt hoorbaar in en blaast hard uit.

‘Precies, dat gaat papa ook doen. Dan word ik rustig, kan ik goed nadenken en dan ben ik ook niet bang buiten.’

Dit gesprekje tussen mij en oudste dat mijns inziens helemaal gaat over boeddhisme als leefstijl, maar dan op het niveau van een vierjarige, telt al zo’n 150 woorden. Een vierde van dat eerder genoemde totaal aantal woorden dat Gijsbert tot zijn beschikking had voor het artikel. Ik kon en kan er dus prima mee leven dat het daar zo staat. En eigenlijk word ik ook liever als praktiserend boeddhist dan als ‘predikant’ herinnerd.

Beste boeddhistische media-items van 2022

Op de website van Bodhi verscheen ook aan het einde van 2022 een verzameling van de favoriete films, podcasts, meditaties, boeken en artikelen van de Bodhi-redactie. Bijna onderaan op de pagina zie je mijn inbreng: het boek ‘Een klein leven’. Ik weet niet of en wie van de lezers van dit blog dit boek gelezen heeft, het maakte in ieder geval veel indruk op mij in 2022. Ik zeg het volgende over het boek:

‘‘Een klein leven’ van Hanya Yanagihara is een dik en heftig boek. Wat mij trof waren de intenties van de extreem getormenteerde hoofdrolspeler Jude om zijn leven met de weinige mensen die hij vertrouwt tot een succes te maken. Jude is een gevangene van pijn. Hij voelt zich ultiem vernederd en beschadigd door wat hij heeft meegemaakt. Zijn enige uitweg om hiermee om te gaan is het creëren van nog meer pijn.

Mijn boeddhistische blik hielp me dit leven, getekend door zoveel niet te bevatten lijden, te lezen. Het benam mij alsnog regelmatig de adem. Er is een uitweg uit het lijden, zei de Boeddha. En dat klopt, ook voor Jude. Er was ook kritiek op dit boek. Het zou te veel en te heftig zijn en daardoor ongeloofwaardig. Voor mij bleek het een vorm van heling met zich mee te brengen. Dat kwam in de vorm van Jude’s verlangen om normaal te zijn, ondanks alles wat hij als mens heeft meegemaakt.’

Bay Hagebeek op Bodhi

Voor wie dat leuk vindt: ik sta open voor reacties van lezers van dit blog op dit boek, dat kan onderaan deze post.

Intenties voor 2023

In januari start ik altijd met mijn intenties voor het nieuwe jaar, zoals ook te lezen in het stuk op NRC.
Voor 2023 betreft dat de volgende thema’s:

1. Humor: (nog) meer lachen, tijd vrijmaken voor plezier met anderen
2. Vrijheid: mijzelf verder mogen ontdekken als man, wat doet de transitie met mijn lichaam en geest nu ik ben aanbeland in jaar 4 van mijn transitie
3. Schrijven: dit blog, mijn artikelen voor Bodhi en graag nog een nieuw schrijfproject
4. Gezonde keuzes: matig eten en drinken, boksen/ hardlopen, verdeling werk en prive
5. Reizen: met het gezin

Wat zijn jouw intenties voor 2023?
Ik vind het leuk als je ze wil delen onder deze post.