Ik toets de code 2019 in op het elektronische paneel om de grote glazen deur te openen.‘Het is altijd het jaartal waarin we zijn’, vertrouwde een kennis mij ooit toe. ‘Dat is in zoveel verzorgingstehuizen. De bewoners weten toch niet meer in welk jaar ze leven.’ De automatisch openslaande deur …
Het badschuim maakt grote bubbelkragen op het water, veroorzaakt door de waterstraal die het bad in dondert. Tien minuten duurt het voordat het bad voldoende vol is om er straks in op te gaan. Dat heb ik ooit getimed om te kijken of mijn bad evenveel water als een douchebeurt …
Zacht geel valt tussen de kieren van de zwarte plastic zakken waarmee de grote ramen aan de achterzijde van ons huis zijn afgeplakt. Het is 08:00 uur in de ochtend. Ik lig in mijn eentje in het tweepersoonsbed dat tegen de langgerekte muur van onze spierwit geschilderde slaapkamer staat. De …
Na een vrolijke dronken dollemansrit op onze fietsen komen we aan bij het flatgebouw. ‘Ik ruim de zooi even op’, zeg ik, vooruit de trappen opstormend. Ik open mijn voordeur en kijk enigszins gejaagd om mij heen. Is dit nu mijn huis waarin ik haar ontvang? Is dit toonbaar? Moet …
Mijn romp is hard, als beton. Ik lig hier, jij zit daar. Naakt. Naakte lichamen op het televisiebeeld. Ze bewegen, met elkaar, over elkaar, ieder weekend opnieuw. Al 14 jaar in deze gevangenis die ‘relatie’ heet. Stroperig langzaam nam jij mijn leven over. Ik zag het niet. Nu wel, als ik van …